Tekst: Marcel Steenbergen (Waalwijks)
Foto: Wikimedia Commons, bertknot

ABC stò van orsprong vur AchterBuurtComité en ies begonne es bùùrtvereênigingeske: meej ’n pòr man ’n poort ophange meej ’nen bùùrman die wel ’ne goeie keilbout hai. Zoo ies’t begonne. Algaauw stonne we dag en naacht aon ’t hek in de moestuin bìèrkes te kaantele es ’ne groôte, en nog efkes ’n stuk of wè echte vriendebitterballe te bakke es afsluiter.

Zoo es dè gaot meej iets wè te dikkels uit de klaauwe lopt, gòn de zaoke rap verkeêrd. Wè denkte, ’s mèèrges op ’t werk: de sjefeur moes steeds dikkelser tuusendeur ’n dutje dóén en was bang om ’s mèèrges aongehaauwe te worre, de siccreteresse kreeg te heûre dè ze de leste tijd wel heêl veul foute mòkte, en d’n heftruucksjefeur kon alleên nog mer tot drie meeter verantwoord heffe.

En duus wier-t’r vur de veilighed ’n moestuinvereênigingeske van gemòkt, meej vurtaon alleên nog mer op zaoterdag om vier uur stipt de bel om alle leeje nòr d’n bòrrel te lòkke. ABC wier duus Aardappels, Boerenkool en Courgette. Meej de geminte hijgend in oonze nek wier ’t al gaauw ’n offisjeêle vereêniging meej ’n daogelijks bestuur en natuurlijk ’n jaorvergaodering.

Meej de leeje van ’t vurrige aachterbùùrtcomiteej wier besloote dè-t’r ’n ABC-uitje moes koome: op de fiets meej z’n alle nòr Heusde. Oonze siccretaores verzùrgden ’r ’n halve stadswandeling want we kreege dòrst. “De aander helft doen we vòlgend jaor wel,” wier-t’r gezeed. We bekeeken ’r de kenonne op de stadswalle; dè moet wè geweld hebbe gegeeve es ze die krenge afvuurde. De koogel vonde we truug erges in ’ne geevel in ’t centrum. In de Heusdese kerk wiere nog rap tweej mannelijke leeje in d’n echt verbonde; en daornao meej de noôdige drankskes op wir truug nòr ’t terras in Wolluk vur ’n afzakkerke en gezellig op de baank bij Victoria vur ’nen aafsluitenden ijscoo.

Meej m’n zakke meêr dan vol nòr huis vur de noôdzaokelijke ruust. Mer jao, zoo es dè gaot: “Vuruit dan, ik vat ’r nog eêntje op de goeien afloôp.” Kenonne en ’t geweld ’r van wieren al rap werkelijkhed vur deeze jonge, want meej ’t wakker worre ’s mèèrges dòcht ik dè de kat in m’ne smoel gejongd hai: man, man, wè’ne kaoter! Die leste tweej fleskes ha’k nie mir moete vatte, denk ’k: ’t bleeke tweej fleskes ‘Kanon’ van Grolsch te zijn. “Pas op,” ston-t’r op de verpakking, “het kanon kan aardig nadreunen.”