Tekst: Gerrit Haverhals (Sprang-Capels)

Es ge meej klaante werkt, zoo-es op de baank, dan mòkte soms dinge meej die ge nie gemakkelijk meêr vergèt. Ok op de baank hebbe we allemaol turbulente ontwikkelinge meejgemòkt en vur dezelfde funcsies han ze in de loôp der jaore dan ok verschillende naome bedòcht. Zoo hadde îrst baoliemedeweerksters die de klaante hielpe toen ’r nog ginne geldautomaot was, dus dè waar vur 1988 in Sprang-Capelle. Toen kwaamen ’r baankadviseurs en wir laoter hadde relaosiebeheerders (m/v). Nog laoter wiere dè ‘accountmanagers’. Afèèn, om ’n lang verhaol kòrt te maoke: aon dieje naom ‘relaosiebeheerder’ zit nog ’ne moôien annekdoote vaast. Hij is nie van m’n èège mer van ’ne colleega, Rien, ùt West-Braobant – dus ge hoef nie te gòn giese oover welken boer ’t gaot, want die kende tòch gin van alle. Ik ok nie.

’t is Zaoterdaggemèèrege kwart vur zeuvene dè bij Riene de tillefoon gaot. We lèèfde toen nog in ’t tèèdperk meej vaaste tillefoontoestelle, dus meene colleega moes gaauw d’n bed uit, want aans zon de kender wakker worre.  Hij dus es de wiedewirgao nòr dieje lawaaischopper: “Ja, meej Riene,” zeet-ie nie al te enthoezjast.

“Goeiemèèrege, Rinus,” klonk ’t aon d’n aandere kaant, “Zèède gij al wakker?”
’n Vremde vraog netuurlijk, want hij hai z’n èègen al netjes meej naom en toenaom gemeld. “Mer waorom belde gij meen zo vroeg op?” was de irste reacsie van Rinusse. “Nou, dè zè’k oe ’s gaauw vertelle. Gij waar vurrige week bij meen om oover ’n financiering te praote en toen vertelde gij meen dè ge al om half zeuve op waart. En toen hedde ook gezeed dè gij meene relaosiebeheerder waart.” “Dè klopt,” zee Rinus, “Ik zij jouwe relaosiebeheerder, mer nie op zaoterdaggemèèrege half zeuve!” “Jao, dè kan wel zèèn,” zeet diejen boer, “Mer ik heb ’n groôt probleem en dè kande gij oplòsse, omdè gij meene relaosiebeheerder zèèt.” “En wè ies dè dan?” zee Rinus. “Nou,” zeet-ie, “die van meen dóét al drie daoge d’re kòp nie oopen en dè is gin lèève. Dè snapte gij zeeker wel.” “Ik snap ’t,” zee Rien. “Zeg mer dè ik vòlgende week langskoom.”