Tekst: Toon Steenbergen (Waalwijks)
Illustratie: Piet van den Berg

Of ’t meej mijn góéd gaot? Ik maag nie moppere, al zeg ik ’t zelf. “Iedereên wil oud worre mer niemand wil ’t zijn” ies al jaoren ’n clisjeej. Oud zijn ies nie erg, mer hoe ge oud wort ies dikkels ’t probleem. Ge moet ’r tòch zelf iets van maoke.

Om te beginne: ik geníét al jaore van m’n pesjóén, en ok al werk ’k allang nie mir, haauw ’k nog aaltij tweej daoge wiekend; de rest van de week snipper ’k. Ge het wel oew aauwelijke gebreeke, mer daor valt meej te lèève. Ik zeg aaltij: “Ik hoop dè’k ’t meej m’n honderd nog heb.”

Es ge aauwer wort, stòg ’t wòtter reegelmaotig booven oew knieje. Ik kook nooit, mer ’s naachs moet ’k ’r aaltij wel ’ne keêr of drie uit om m’n èèrpel aaf te gíéte. Lòsloôpe gò nie zo góéd mir, mer meej m’ne rollaoter kan ’k nog wel ’ne kilomeeter of vijf loôpe. Ze moete me nie bang maoke, want hardloôpe zit ’r nie mir in. Heûre doe’k nog góéd, alleên: “Hij lùstert nie,” zeej mijn vrouw aaltij.

We waaren onderlest meej wè meense uitgenodigd om te barbecjoewen in ’t Huukske. Ik kreeg van de bùùrvrouw ’n pòr smoelkapkes meej. “Ge hoef ’t alleên mer op bij ’t in- en uitstappe,” zeej ’t vrouwke dè me moes brenge. Kom ’k in ’t Huukske aon, stonne ze meej ’n stel te waachte hoe dè diejen aauwe dè ging klaoren om uit te stappe. Ik ’t smoelkapke veur, want dè moes tòch bij ’t uitstappe, schiet dè ròtding vur m’nen bril. Flikker ’k zo’n bietje dieje taxi uit. En laache meej d’r alle, de lamstraole. Ik zeej: “Jaa, laache jullie mer; vur ’t zelfde geld stò-t’r mèèrege in de kraant: “Hij was nie besmet mer ligt wel meej ’ne gebrooke poôt in ’t ziekenhuis.”

D’n barbecjoe was gezellig. Nao afloôp wir truug meej de taxi. Deeze keêr moese we ’t kapke ophaauwen en stapten ik góéd uit. Ik moet zegge: meej d’n deêltaxi – al hedde gin fiets, ginnen autoo, ginne scoetmobiel, ginne cent te makke, al kende aamper loôpe – ge krijgt tòch zo’n rijk particulier gevúúl! Ge hoeft mer op te belle en ’r verschijnt ’nen autoo compleet meej particulier sjefeur en die hòlt oe op en brengt oe thuis. Oud zijn heej ok z’n vurdeêle, ziede wel.