Tekst: Johan Hamers (Waalwijks)
Illustratie: Piet van den Berg

“Heb je nog iets leuks gedaan dit weekend?”
“Jaa, ik zè efkes nòr vurre gewiest!”
“Waar ben je naartoe geweest?”
“Nòr vurre… nòr de straot!”
“Welke straat…. Huh?”

Dees zou zo mer ’n mòndagmèèrgegesprekske kunne zijn bij de kòffieautomaot. Mar dan wel meej ’ne colleega die nie uit Wolluk komt, want de miste Wollukse meense weete netuurlijk meteên waor ik van ’t wiekend ben gewiest! Tòch? Veur in de straot naomelijk, oftewel ‘t centrum, de winkelstraot of de ‘binnestad’ – of ies dè leste ’n bietje te veul van ‘t goeie? Ik ben bang van wel.

Es ge nie wit waor ‘veur’ ies, dan bende meschien ginnen of gin echte Wollukse. Of ies ’t hillemaol gin Wolluks? Nou begin ik tòch wel te twijfele. Wè ik wel zeeker wit ies dè ik vruuger niks aanders heûrde bij oons thuis in ’t Haaike.

Nou ies ’t vòlges mijn ok zoo dè netuurlijk nie elke Wollukse nòr vurre gaot; dè doen alleên de meense die t’n zuie van de sporlijn wônne – of hebbe gewônd, want ikzelf wôn naomelijk al jaore nie mir t’n zuie van de sporlijn, mar tòch gòi ik nog steeds nòr vurre. Dè’s eigelijk best raor, nie dan? Wè ik m’n èège dan wel meteên afvraog: zouwe de meense van boove de sporlijn zegge dè ze nòr aachtere gòn? En meense uit Bork en Bezoôie: gòn die nòr bezije?

Oons vaoder – Òch, ok alwir zooiets geks: OONS vaoder! Waorom zou ik vur mijn bruur praote? – opnieuw: MIJN vaoder ging vruuger elke vrijdagaovend nòr vurre. Hij hai himmel niks noôdig mar ging gewoôn om ’n bietje te blieke. “Ik ben efkes nòr vurre!” ríép-tie dan en weg was-ie. Hij kon ok nog wel ies de oovertreffende trap gebruike, hor. Dan zeej-tie: “Ik gòi efkes veur nòr de straot!” Veur in de straot líép-ie dan ’n rondje en tuusendeur ging-ie, meej ’n sjekske in z’n haand, efkes meense kijke.

Of ’t nou echt Wolluks ies of iets wè ze alleên t’n zuie van de sporlijn kenne, daor ben ik nog steeds nie uit. Wè ik wel wit ies dè ’t besmettelijk ies, want mijn vrouw zegt ok ‘nòr vurre’ en dè ies tòch ’n echte Nuulaandse!