Tekst: Jan Boons (Waspiks)
Illustratie: Doreth Berendse

De afgeloôpe faiftig jaor is ’t lèève veul sneller geworre, en om die ontwikkelinge bai te kenne beêne zen ’r heêl veul meense zoo mee d’r èège beezig de-se’r gin erg in hebbe de-t’r nog aandere meense zen om reekening mee te houwe. Es ge’t dan daoroover het hoôrde nog al ’s “vroeger was alles veul beeter”, mer dè waog ik toch wel ’t bietje te betwaifele.

Es ge vroeger in de polder kwaam, stikten ’t van de boere, sommige mee ’n klèèn trekkerke, de meêste nog mee pèèrd en kar, en afhangelijk van ’t jaorgetai waare ze mee van alles beezig: peeje hakke of dunne, èèrpel zette of raope, hoôie, koei verschaore, mee de haand mùlke en gao zoo mer deur. Vekaansie was ’r nie bai want d’r was altaid wel werk op ’t laand en de koei moese iederen dag gemolke worre. Omdè al dè zwaor werk meêstal mee de haand wier gedaon, waare die meense mee vaifensestig jaor kois versleete.

In d’n bouw waaren ’r nog gin lifte en wiere de steên mee tweeje tegelijk mee de haand omhoôg gegoôid en wier de speecie in ’nen houten bak op de schouwer ’t staiger op gedraoge.

In de febrieke was’t al nie veul beeter, d’r was wèènig of niks geautomattiseerd, veul werk gebeurde mee de haand, d’r wier nie op ’ne kiloo gekeeke en vailighaidsreegels stonne nog in de kenderschóén.

Bai de meense thois ston-t’r in de keuke ’n houtgestokt driegatskacheltje om eete op te kooke en in de kaomer ’n hèèrd die gestokt wier mee aairekoole of sloffe (brikette), mer die ging in de winter alleên aon es’t góéd koud was. De was ging in’t fornois dè wier gestokt mee musterd, dan in ’t mesíén mee zu’ne driepoôt die op- en neêrging. Daornao ging ’t deur de wringer en dan bai goei weer boite òn de waslain en aanders op zolder om te droôge. In ’t naojaor moes ’r gezùrgd worre vur kachelhout en ’n volle èèrpelkiest.

Es ge op al dè zwaor en arbaidsintensief werk trugkekt, dan doen we ’t teegewoordig nogal wè hendiger en mee ’n bietje geluk worre we ook ’n stuk ouwer. Al is’t netuurlijk wel zoo dè we in deeze jachtige taid mee z’n alle veul meêr òn de kop hebbe. De oitdaoging is dan ook om de stress boite de deur te houwe en te geníéte van de veurdeêle van deeze taid.