Tekst: Anton van der Lee (Loons)
Foto: Nico de Bonth

Kòrt vur d’n oorlòg kòchte de Van Buuls ’n drachtige vèèrs ùt ’t Laand van Kèùk: daor kwaame de beste roôibonte vandaon. Mer de dees kon nie in ’t stamboek opgenoome worre vanweege ‘ne vlekpoôt. Jammer genog trokke z’r ’n stierkalf van, mer in plek van ’t te meste vur de slaacht hieve ze ’t aon en d’r groeide ‘ne geweldige stier èùt. Nog mer ’n jaor oud ginge z’r al tròts meej dur ’t dùrp stappe, vertelde Willem teege men in ’n intervjoew. “Daor kon gin pèèrd teege gaon en es-ie z’ne kòp omhoôgstaak dan kwaam z’ne nek d‘r nog boovenèùt!” Toen-ie oud zat was ginge ze d’r meej nòr de stierekeuring in Den Bosch en daor wier-ie per vergiesing bekaant in ’t stamboek ingeschreeve. Dè mocht nie, want de móéder was gin stamboekkoei, mer hij kwaam wél in ’t register, zoodè z’n afstammelinge wél in ’t stamboek konne koome. En ondaanks ’t fèèt dè-tie dòrom automaotisch vier punte aftrek kreeg, wier-tie tòch nog twidde van hil de keuring. Afgunstige fòkkers, bang vur zo’ne zwaore concurrent, han zelfs geprebeerd ‘m te keêre van die keuring.

De verteegewoordiger van ’t stamboek kwaam nòr Nieuwkèùk om ‘m officieêl in ’t register op te neeme en die mòkte dezelfde fout es in Den Bosch dur bekaant ’n S van stamboek in z’nen hoore te braande in plek van de R van register: “Zo’ne goeie hè’k nog noôt opgenoome,” zi-tie. Nou moes ‘t beêst ok ‘ne naom krèège, want de Van Buuls han aaltij alleên mer oover ‘de stier’ gepròt. ’t Was oorlòg en Willem zeej: “Noemt ‘m mer Adolf, want dè’s ok ‘ne ròtzak!” Dè dùrfde de keurmeêster tòch nie op z’n kar te laoie en dòrom mòkte ze d’r mer ‘Dolf’ van. En toen dieje keurmeêster dezelfden dag teege ’t bestuur van de KI-vereêniging in d’n Elshout ùtkraaide dè-se d’n beste van de streek vurbij waare geloôpe, kwaame die ’s aanderendaogs al meej vèèf man nòr dè wonder kèèke.

Dolf dig ’t góéd es fòkstier. Z’n vrouwelijke naokomelinge muntte èùt dur ’n vur diejen tèèd hoôg vetgehalte: vier percent, heêl belangrèèk, want de mùlkfebriek betòlde èùt nòr ’t vetgehalte. Mer hij kwaam al gaauw roemloôs òn z’n end. Meej de bevrijding wier Dolf getroffe dur ‘ne grenaot. Woest braak-ie los, naam zelfs ’n zwaor kachel op z’n hoores en belaandde op straot, waor-tie dur Schotse militèère in paniek wier kepòtgeschoote…

D’r schèène nog lang naokoomelinge van ‘m te hebbe bestaon.