Tekst en foto: Irma van Veldhoven (Baardwijks)

Toen’k nog jong waar, mar wel al zelf de deur uit moog, wier mijn dikkels naogeroepe: ‘Vur d’n donkere thuis, war!’ Dan dòcht ik netuurlijk nogal ies: Wè’n gezèèk, ’t ies nog zo vroeg! En dan ‘r bij: ik kan tòch makkelijk nog efkes dur Bork fietse, d’r zen nog genoeg meense op straot!

En dè was ok zoo, mar oons maa mòkte d’r èège ‘n bietje te veul zùrge oover alles wè-t’r kon gebeure. En as oons maa dè nie din, dan was ’t oons ooma wel! Die zeej aalt: ‘Nie meej lilleke mannekes meejgaon! En es ze oe ‘n ijsje of snoep prizzentere, nie vatte mar maoke dè ge wegkomt en hard nòr huis renne!’

Dieje keêr dè’k dur m’n fiets gezakt ben, meej m’n trompet aachterop de pakkendraoger, vanaf de Leest in Wolluk, waar ik wel bang dè-se me zouwe vatte, zo laot. Mer dè was meêr omdè’k bang gemòkt waar. Toen oons ooma in de taggetig waar, zi-se nog dè-se bang was ‘gevat’ te worre. Ik vroeg m’n èège dan aaf: Wie hi-t’r dan nog zin in zo’n aauw meens?

Of iemand zeej dan teege heur: ‘Misschien moete wel blij zijn nog ies ‘gevat’ te worre!’ Die huumor lòkte ze zelf uit, netuurlijk.

En wie ha gedòcht dè’k nou in 2021 alleên meej ’n formelier nog de straot op moog nao neegen uur ‘s aoves, es maantelzùrger van oons maa, die vruuger zo zuinig op mijn waar! Es ge nou buite komt, ies’t himmel uitgestòrve ooveral en kande’n kenon afschíéte! Gin meens op straot en ‘t vuult veul aokelijker!

Diejen aovendklòk ging in op zaoterdag 23 januari, dògs vurdè’k feftig wier. Ik zin: ‘Toen ik zin dè’k binne wouw zijn vur m’n feftigste, was di nie wè’k bedoelde!’ Al vijn ik ’t nou ok nie zo heul erg. Zo dikkels ging ik ‘r de leste tijd tòch al nie uit nao neegen uur en es ik meej m’ne meens of iemand efkes wil kuiere, kan dè nog net vur dieje tijd. Fiste zit ‘r tòch al lang nie mir aon. Dè ge mar eên man oover de vloer maagt hebbe, dè vijn ik veul erger! Ik heb gèère al m’n kijnder meej aonhang bij mekaor! Mar affijn, we moeten efkes durbijte, meense. Eên vurdeêl es diejen aovendklòk nog lang duurt: end mèèrt maage we dan wel nog ‘n ùùrke langer buite!